2012-10-11 Gwara kurpiowska

Na Kurpiach wciąż starsi mieszkańcy posługują się gwarą. Aby zachować swoją kulturę mowy tej uczą się też uczniowie podczas warsztatów organizowanych w szkołach. Gadek kurpiowskich posłuchaliśmy w Muzeum Kurpiowskim w Wachu.

Fot. Archiwum własne

Dziewczyny w strojach kurpiowskich

W gwarze kurpiowskiej „w” wymawia się jak „zi”, a zatem "witajcie" brzmi "zitajcie", "wiewiórka" jest "zieziórką", "wilk" jest "zilkiem". Także końcowe ą – brzmi jak o. Zamiast "będą" mówi się "bendo", "idą" – "ido".

"P" wymawia się jak "psi" – "Kurpianka" jest więc "Kurpsianką" a "piwo" – "psiwem".

A oto próbka gadki kurpiowskiej: Zieta, ja to lubzia zzierzaki, bo to jek cłoziek na nie patrzy, to duzo sia od niech moze nauceć. Weźwa tako śwynie, to łona ma tylo tako morde nie przyjemno, a reśta, to je nawet smacna i choć zyje całe zycie w gnoju, to cłoziek po niej jesce palice oblizuje.

Uczniowie z Zespołu Szkół im J. Popiełuszki w Wachu zaprezentowali trzy gadki: O tym jak powstała miejscowość Wach – od imienia Kurpia – Wacha, Jak Jonek z Zosi krowy paśli i Pogaduszki sąsiadek.

Gadki kurpiowskie