2010-06-03 Skołatowska słoninka

Skołatowska słoninka została w maju wpisana przez ministerstwo rolnictwa na listę produktów tradycyjnych. To już 27 wyrób z Mazowsza na tej liście. Nie jest ich za wiele. Śląsk ma ich 110, a Pomorze 106.

Smak słoninki jest delikatnie słony z wyraźnym posmakiem przypraw. Ma intensywny zapach wędzonki i przypraw. 

Wyjątkowa jakość i smak skołatowskiej słoninki wynika z doboru odpowiedniego surowca – zwierząt żywionych naturalnymi paszami pozyskiwanymi w indywidualnych gospodarstwach rolnych.

Ważnym etapem przygotowywania jest leżakowanie słoninki w solance z dodatkiem czosnku przez około 10 dni, aż będzie dostatecznie miękka.

Następnie powinna zostać obficie nasmarowana przygotowaną mieszanką przypraw (papryka słodka, ostra, imbir). Jedynym sposobem konserwowania produktu jest wędzenie w wędzarni opalanej drewnem olchowym.

Wędzenie

Wędzenie słoninki odbywa się w dwóch fazach.

W pierwszej - wędzona jest zimnym dymem (4-6 godzin).

W drugiej fazie wędzona jest dymem ciepłym (2-3 godziny), aż do uzyskania odpowiedniej barwy.

Na szczególną specyfikę produktu mają zdecydowany wpływ umiejętności i wiedza wytwórcy.

Wzmianki o przyrządzaniu i spożywaniu dawniej słoniny znajdują się w książce Kazimiery Pyszkowskiej „Gospodarstwo domowe” z 1974 roku: „część słoniny można posolić z przeznaczeniem na uwędzenie jako smacznego dodatku do chleba”.  

/źródło: Min. Rol./