2010-08-19 Koronka klockowa

Koronka klockowa należy do najstarszych technik zdobniczych w dziedzinie rękodzieła. Jej nazwa pochodzi od narzędzi pracy czyli klocków, na które nawija się nici. Następnie krzyżuje się je tworząc różnorodne wzory: motywy roślinne i geometryczne.

Fot. Archiwum własne

Rozróżniamy koronkę małoparkową (najbardziej popularną) - powstaje z użyciem 14 klocków oraz wieloparkową od 40 do 300 (w koronce Belgijskiej).

Z koronki klockowej słyną Włochy, które uważane są za jej kolebkę, także Belgia (koronki brukselskie), Francja oraz Anglia.

Historia koronki sięga starożytności. Świadczy o tym fakt, iż szczątki  odnaleziono w mumiach egipskich.

Do Polski sprowadziła ją królowa Bona. Bowiem koronka ta była koronką królów i arystokratów, wykonywana również przez ubogi lud, który w ten sposób zarabiał na lepsze życie.

W Polsce koronkę klockową rozsławiło Zakopane i Bobowa. Tam powstały jedyne w Polsce szkoły koronczarskie -  dzisiaj już nie istniejące. Obecnie tajniki powstawania koronek są przekazywane w niektórych rodzinach z pokolenia na pokolenie.

Koronka klockowa  jest unikatem w dziedzinie rękodzieła i  należy do koronek prawdziwych. (Koronki prawdziwe to takie, które nie można spruć jedną nitką.)

Magdalena Cięciwa

http://wiano.eu/view/506