2010-11-22 Śląska choinka

Na Śląsku choinki pojawiły się najpierw w domach bogatych Niemców. W drugiej połowie XIX wieku zaczęły przyjmować się w śląskich domach. Nazywano je wówczas drzewem rajskim, drzewem żywota czy gaiczkiem.

Wnoszenie do mieszkań świerka lub jodły i strojenie choinki na Boże Narodzenie nie zawsze było tak powszechne, jak obecnie. Dawniej zamiast choinek w domach zawieszano podłaźniczki - gałązki jodłowe ustrojone bibułką, wstążkami i kolorowymi świecidełkami i umieszczano nad stołem.

Fot. Archiwum Górnośląskiego Parku Etnograficznego

Na wsi śląskiej choinka wcześniej przyjęła się u bogatszych chłopów, biedota zadowalała się gałązkami lub stojakiem z kilkoma świeczkami. Było to zwykle drzewo świerkowe lub jodłowe, przystrajane ozdobami, dawniej wykonywanymi domowym sposobem. Zdobiono je kolorowymi łańcuchami z bibuły i ciętych słomek, papierowymi aniołkami, mikołajami i świeczkami. Wieszano też jabłka, orzechy oraz słodycze ( pierniki, ciastka własnego wypieku i cukierki).
   
Zanim w rodzinach śląskich pojawiła się choinka dużą popularnością cieszył się tzw. żłobek tj. szopka, zwana też betlejką. W biedniejszych rodzinach wykonywał go ktoś starszy, bogatsi zamawiali żłobek zwykle u miejscowych stolarzy.

Angelika Nowicka - Górnośląski Park Etnograficzny