2011-10-08 Rzeźba ludowa

Rzeźbiarze ludowi w Sieradzkiem wypracowali swój własny, niepowtarzalny styl.  Do najbardziej znanych należą Szczepan Mucha ze wsi Szale pod Klonową, Stanisław Korpa  z Rudy i Jerzy Kaczmarek z Wróblewa.

Najbujniej sztuka ta rozwijała się w drugiej połowie XX wieku. Ale wciąż cieszy się zainteresowaniem. Pojawiają się ciągle nowe nazwiska rzeźbiarzy w różnym wieku: od osób młodych po wiekowe. Dobrze rokuje to na przyszłość.

Rzeźbę sieradzką można było obejrzeć na wystawie w muzeum rolnictwa w Szreniawie.

Fot. Archiwum własne

Prace Józega Bogusławskiego

Szczepan Mucha rzeźbił przede wszystkim dla siebie. Nie interesował się, co się z nimi stanie, w miejsce zniszczonych tworzył nowe. Artysta rzeźbił oszczędnie przy użyciu najprostszych narzędzi: piły, siekiery, noża, a później także dłut własnej roboty.

W miarę dokładnie starał się opracować głowę, natomiast pozostałe elementy ciała obrabiał z grubsza lub wcale. Wyrzeźbione postacie pokrywał pokostem lub ciemnobrązową bejcą. Prawie zawsze malował oczy białą farbą, a źrenice czarnym tuszem. Dzięki temu rzeźby nabierały ekspresji.

Dla Stanisława Korpy ważną inspiracją stała się sieradzka wieś. Artysta ubiera swoje postacie w charakterystyczne pasiaste stroje sieradzkie. Postacie są pełne ekspresji, powagi, zadumy i smutku.

W twórczości Jerzego Kaczmarka dominuje tematyka religijna. Styl rzeźbiarski Kaczmarka jest łatwy do rozpoznania: rzeźbione postacie odznaczają się krępą budową, posiadają zaokrąglone plecy i mocarne ramiona.

Zobacz też:

Rzeźba ludowa http://wiano.eu/article/751