2012-06-24 Wianki świętojańskie

W wigilię św. Jana dziewczyny puszczały wianki na wodę. Często we wiankach ukrywały karteczki z wierszami - życzeniami.

1. Już dwunasty roczek jak puszczam mój wianek!
Może wreszcie w trzynastym zdarzy się kochanek.

2. Płyń wianeczku a nie wróć,  
Me ciężkie cierpienia skróć, 

3. A ty Józiu chwyć go schwyć, 
Byś mym mężem mógł już być.

4. Godłem mej cnoty nie listek, nie kwiatek, 
Lecz skromność, praca, pokora i statek.

5. Czy wolisz panie Janie mój wianek ruciany, 
Czy Zosi dukatami worek nadziewany?

6. Uwiłam we wianek mirty i stokrocie, 
Wianek w wodzie, ja zostaję w błocie.

7. Co rok puszczam mój wianeczek, 
Co rok mija mnie czepeczek. 

8. Mnie już nic nie rozweselli, 
Skoczę w Wisłę – do kąpieli.

9. Mój wianek różany
Pewnie nie utonie, 
Jasieczek kochany 
Ujmie go w swe dłonie.

10. Ja to sobie wróżę, 
Bo wiem, że dla niego
Nie ma nic milszego, 
Jak z cierniami róże.

11. Gdy inaczej być nie może, 
Puszczam wianek – szczęść mu Boże!

12. I jam wianek uwiła, 

Z bławatków i z róży, 
I na Wisłę rzuciła, 
Życząc szczęsnej podróży.

13. Może w biegu nad tonią 
Będzie z Wisły wyjęty, 
I przyjazną mi dłonią
Wraz do piersi przypięty.

Może znowu wzgardzony, 
zniknie na wód przestworzu, 
i prądami niesiony, 
złoży główkę swą w morzu.

Albo gdy się ostoji, 
Zmieni wodne sukienki, 
I ołtarzyk przystroji 
Przenajświętszej Panienki.