2010-03-26 Modernizacja muzeum

Po modernizacji Państwowe Muzeum Etnograficzne w Warszawie stanie się jednym z najciekawszych i największych placówek tego typu w Europie – zapewnia Adam Czyżewski, dyrektor muzeum.

Dzięki dotacji unijnej, w tym roku rozpocznie się długo oczekiwana przebudowa i modernizacja budynku. Koszt tego przedsięwzięcia wynosi  prawie 19,9 mln zł, z tego prawie 13,9 mln zł będzie pochodzić z funduszy unijnych.

Zasoby muzeum  liczą 80 tys. obiektów, z czego 76. tysięcy to kolekcja własna, a reszta jest wypożyczona z innych instytucji. Ok. 53 tysiące zabytków stanowią zbiory polskie i europejskie, a 22 tysiące przedmiotów pochodzi spoza Europy. To już imponująca kolekcja, która nie powinna zalegać magazynów!

Dzięki przebudowie, muzeum zyska znacznie większą powierzchnię wystawową oraz lepsze warunki przechowywania zbiorów.

Kolekcja kultury ludowej składa się m.in. z ceramiki, narzędzi i urządzeń garncarskich pochodzących z XIX wieku, zbioru narzędzi rolniczych,  mebli i drobnego sprzętu wyposażenia wnętrz, wozów, sań, zabytków obrazujących takie dziedziny rzemiosła wiejskiego jak bednarstwo, kołodziejstwo, tokarstwo, kowalstwo czy bursztyniarstwo.

W zasobach muzeum znajdują się też przedmioty związane z wiejską obyczajowością oraz życiem społeczności lokalnych i z obrzędowością (szopki, kostiumy, maski, pisanki) oraz ludowe instrumenty i narzędzia muzyczne (jeden z najbogatszych takich zbiorów w Polsce).

Dość liczna i cenna jest kolekcja strojów, tkanin dekoracyjnych i użytkowych, haftów i koronek z terenu całej Polski. Najbogatszy jest zbiór strojów łowickich, kurpiowskich i rawsko - opoczyńskich. Uzupełnieniem jest kolekcja biżuterii ludowej, składająca się z naszyjników z bursztynów i korali oraz metalowych ozdób, gdzie najstarsze pochodzą z przełomu XVIII i XIX wieku.

Ogromną wartość kulturową posiada kolekcja sztuki ludowej licząca około 16 tys.  obiektów, a wśród nich rzeźby z XVIII wieku, monografie Chrystusa i Matki Boskiej oraz liczne rzeźby współczesne. Wiele jest również obrazów malowanych na papierze, płótnie, blasze i szkle oraz drzeworytów dużych formatów z końca XVIII wieku.

W zbiorach europejskich najbardziej pełne i zwarte kolekcje pochodzą z terenów Albanii, Austrii, Białorusi, Bułgarii, Czech, Danii, Finlandii, Francji, Grecji, Hiszpanii, Jugosławii (przed rozpadem), Litwy, Łotwy, Niemiec, Norwegii, Portugalii, Rosji, Rumunii, Słowacji, Szwajcarii, Szwecji, Ukrainy, Węgier, Wielkiej Brytanii, Włoch.

Największa część zbiorów wywodzi się z Ukrainy i reprezentuje huculską ceramikę i różne przedmioty o charakterze pamiątkarskim. Zabytki te pochodzą głównie z prywatnych kolekcji.

Prawie tak samo liczny jest zespół muzealiów z Bałkanów (Bułgaria, Jugosławia, Albania). W skład tej kolekcji wchodzą naczynia ceramiczne i miedziane, elementy wyposażenia wnętrz, narzędzia rolnicze, kolekcja masek i akcesoriów związanych z obrzędami inicjacyjnymi (Kukeri, Survakari, Lazarki) oraz biżuteria i stroje ludowe. Dość liczny, a tworzony dopiero od roku, jest zbiór współczesnych dewocjonaliów.

Muzeum chce przybliżyć wiedzę o przeszłości każdemu odbiorcy, bez względu na wiek, pochodzenie czy jakiekolwiek ograniczenia. Dlatego też wnętrza zostaną dopasowane m.in. do potrzeb niepełnosprawnych. Powstanie też muzeum dla dzieci. Obywać się tam będą zajęcia warsztatowe, spotkania z ciekawymi ludźmi oraz zajęcia teatralne, muzyczne, taneczne. Zebrane zostaną także kopie różnych obiektów muzealnych, które mogłyby być wykorzystywane przez dzieci np. do zabawy.