2011-10-08 Poezja ludowa

Jan Skubała

Tak było na świecie
Kilkadziesiąt lat temu.

Pamiętam dobrze, siedem lat miałem,
Jak w borku z dziadkiem krowy pasałem.
Wtedy ujrzałem pierwszy samochód,
Jak wóz się tulał cudaczny pochód.

A siostra ojca opowiadała,
Jak to we dworze gnój nakładała.
Drewniane widły dębowe były,
Drewniane pługi często się psuły.

Fot. Archiwum własne

Pług, ale już żelazny

Później już lepsze czasy nastały,
Kowalskie widły chłopy już miały.
Te były ciężkie, ręce zmagały.
Mało co żyły nie popękały.

Fot. Archiwum własne

Widły

W niedzielę, święta to placki jedli.
Z ziemniaków tartych na blasze piekli.
Siemienny olej był ich okrasą,
I tak się wówczas ludziska pasą.

Fot. Archiwum własne

Smażenie placków ziemniaczanych

Żyto zasiali, kostrzeba była,
Tylko na zgonce się urodziło.
Bo nad bruzdami to woda stała,
Dopiero w czerwcu powysychała.

Pole orali tylko w zagony,
A w chlewie mieli liche ogony.
Świnkę trzymali, rzadko gdzie krowy,
Tak sobie żyli z dnia na dzień nowy.

Na jednej wiorście dwie karczmy były,
Do których chłopi chętnie chodzili.
Aby posiedzieć sobie w Mosza,
Aby zapomnieć trud, wydać grosza.

Za siedem groszy kwartę kupili,
Wódki w tej karczmie, aż się popili.
Tam nie uderzył jeden drugiego,
Bo bał się pana i batów jego. 

Bo pan był wójtem i pan był sędzią.
Jak chciał, tak rządził wówczas tą nędzą.
Panu robiła Kasia we dworze,
A często bywał z nią też w komorze.

Wojtkowi mówił – ożeń się z Kasią,
Nie będziesz w wojsku, lecz z naszą Basią –
Miał iść do wojska, dziesięć lat służyć,
Wolał wziąć Kasię, pana obsłużyć. 

Zobacz też 

Strach na wróble http://wiano.eu/article/1061

Konkurs recytatorski http://wiano.eu/article/773