Pobierz MP3
- Kujawiak od Bachorzy
Od Kujaw po Bałtyk czytaj - Kolęda Hej w dzien narodzenia
Kolędy Podkarpacia czytaj - Opowieść O czarnoksiężniku i trzech dziewicach
Konkurs na pamiątkę czytaj - Piosenka dziecięca Sikoreczka pstra
Konkurs na pamiątkę czytaj - Starej babie młodego się zachciało
Partnerzy
Kontakt
2013-01-17 Szopki ludowe
Szopki bożonarodzeniowe mają „uczcić prostotę, wysławić ubóstwo i podkreślić pokorę” – takie było przesłanie św. Franciszka z Asyżu. To on był pomysłodawcą szopek. Pierwsze jej wystawienie miało miejsce w 1223 r. we włoskim Grecco.
W jaki sposób twórcy ludowi z regionu radomskiego realizują to jego przesłanie, można zobaczyć na wystawie w Muzeum Wsi Radomskiej. Wystawa potrwa do 12 lutego.
Fot. Archiwum muzeum - B. Polakowska
Szopka bożonarodzeniowa
Twórcy ludowi najczęściej nadają szopkom formę wiejskiej stajni krytej strzechą o konstrukcji zrębowej lub ryglowej.
W obrazie stajenki można odnaleźć rzeczywiste elementy wiejskiego życia: żłobek, drabinka na siano. Postacie bywają odziane w ludowe stroje, mają chłopskie fryzury, zajmują się wiejskimi zajęciami np. ciesielstwem czy przędzeniem.
Fot. Archiwum muzeum - - B. Polakowska
Szopka bożonarodzeniowa
Wśród osób, które idą pokłonić się Jezusowi są nie tylko biblijni przybysze, ale także osoby z wiejskiego otoczenia twórcy,
Artyści ludowi wpisują szopki w polską przyrodę z okresu zimy. Tak więc na około szopek rosną choinki okryte śniegiem.
Fot. Archiwum muzeum - B. Polakowska
Szopka bożonarodzeniowa
Punktem odniesienia dla tworzenia szopek jest tekst Nowego Testamentu, który opisuje historię narodzenia Jezusa, Świętą Rodzinę oraz inne postacie. Mimo iż Bóg narodził się w grocie, szopki przedstawiają najczęściej stajenkę.
Oprócz Dzieciątka znajdują się w nich Maria i Józef oraz Trzej Królowie i pasterze. Twórcy umieszczają tam również bydło i owce, ale zwierzęta zostały dodane nieco później przez folklor europejski. Aby podkreślić cudowność Narodzenia, a jednocześnie zwieńczyć dzieło ludowi twórcy umieszczają w nich również anioły oraz Gwiazdę Betlejemską.
Niektórzy twórcy, zwłaszcza z regionu krakowskiego, odeszli od przesłania św. Franciszka z Asyżu. Aby podkreślić doniosłość Narodzenia Jezusa Chrystusa Króla dla ludzkości, w swoich szopkach nawiązywali do przepychu dworów, kamienic, pałaców i kościołów.
Wygląd szopki przedstawiał wtedy obcy chłopu świat, który kojarzył mu się z nieosiągalnym bogactwem. Różne detale architektoniczne i dekoracyjne, np. barokowe formy zdobnictwa, podsycały różnego rodzaju konkursy organizowane na najpiękniejszą szopkę. Szczyt kreatywności twórczej osiągnęli szopkarze krakowscy, warszawscy i zapomniani już dziś – lwowscy.
Fot. Archiwum własne
Szopka krakowska
Najprostsze szopki, wręcz prymitywne, wykonywali wiejscy chłopcy. Robili je ze skrzynki, dykty lub kartonu z dachem krytym słomą lub gontem. Postacie były z drewna i gałganków, osadzone na drucie lub patyku.
Ważnym elementem konstrukcji szopek jest także kryterium funkcjonalności, aby mogły być niesione przez jedną osobę podczas obchodów kolędniczych.
Grupa, która chodziła po domach i odgrywała przedstawienie czyli jasełka, nosiła nazwę kolędników, maszkar, dziadów lub masek, a także herodów.
Za niosącym szopkę kolędnikiem podążał od chałupy do chałupy korowód maszkarników, chodząc po tzw. kolędzie.
Kolędnicy byli zapraszani przez gospodarzy do chałupy. Śpiewali kolędy, robili rytualny hałas i bałagan, zaczepiali domowników. Dziady składały życzenia w formie przyśpiewek i rymowanek. Teksty tych piosenek nawiązywały do wydarzeń biblijnych, ale głównie odnosiły się do prastarych kolęd gospodarskich.
Były to zaklęcia, które miały sprawić, że w nadchodzącym roku plony będą obfite, zwierzęta domowe – duże i zdrowe, a dzieci miały stanąć na ślubnym kobiercu.
Kolędnicy nie omijali żadnego domu. Wchodzili również do sklepu i karczmy, również tam, gdzie urzędował Żyd, śpiewając mu tylko pieśni z życzeniami bez elementów biblijnych.
W zamian za błogosławieństwo maszkarnicy otrzymywali drobne datki, gorzałkę i pożywienie jak: placki, ciasta, pierogi, kiełbasę, kaszankę, jabłka i orzechy.
Miarkę owsa, sieczkę lub chleb dawana także żywym zwierzętom wodzonym przez kolędników, co miało przynosić dostatek, powodzenie i zdrowie. Chodzenie z szopką trwało aż do święta Matki Boskiej Gromnicznej, tj. do 2 lutego.
Zobacz też:
Z szopką w Adwencie http://wiano.eu/article/725
Szopka łowicka (zbuduj szopkę) http://wiano.eu/article/678
Szopka łowicka http://wiano.eu/article/767
Szopka, Trzech Króli http://wiano.eu/article/1348
Szopki betlejemskie http://wiano.eu/article/1979
Sanockie szopki http://wiano.eu/article/1350
Nietypowe szopki http://wiano.eu/article/732
Szopki świata http://wiano.eu/article/732
Artyku�y polecane
- Ceramika bolimowska
dodano: 2015-07-23 | ( komentarzy: 0 ) - Grupy zapustne
dodano: 2015-02-01 | ( komentarzy: 0 ) - Ścinanie Śmierci
dodano: 2012-02-23 | ( komentarzy: 0 ) - Kujawskie zapusty
dodano: 2014-03-07 | ( komentarzy: 0 ) - Tłusty czwartek
dodano: 2012-02-15 | ( komentarzy: 0 )
Najcz�ciej czytane
- Kwiaty z bibuły
dodano: 2013-01-07 | ( komentarzy: 0 ) - Kwiaty z bibuły
dodano: 2011-05-18 | ( komentarzy: 0 ) - Przepis na krochmal
dodano: 2010-01-10 | ( komentarzy: 3 ) - Jak zrobić beczkę
dodano: 2012-09-17 | ( komentarzy: 0 ) - Wieniec dożynkowy
dodano: 2012-07-29 | ( komentarzy: 0 )