2013-08-29 Wicie wianków

Dawniej w noc świętojańską dziewczęta wiły wianki i rzucały je na wodę z nadzieją, że wyłowi je ukochany. Dzisiaj żaden z chłopców nie ugania się za wiankami. Za to tradycja wicia wianków jest pretekstem do świetnej zabawy.

Skansen w Kłóbce przypomniał tę piękna tradycję układania kwiatów.

Fot. Archiwum własne

1. Wicie wianków

2. Wianki ozdabiają głowę dziewcząt

Zainteresowanie zabawą było tak duże, że co rusz trzeba było donosić kwiaty ze skansenowskich łąk i pól. Były tam m.in. chabry, maki, krwawnik, jaskier. Na łące można znaleźć też bławatki, rumianki, dziewannę.

W dawnych czasach poszczególnym ziołom i kwiatom, z jakich wiło się wianki, nadawano magiczne znaczenie, np. piołun odpędzał złe moce, łopian chronił przed klątwą, ruta przyciągała kawalerów, żółty jaskier oznaczał miłość.

Fot. Archiwum własne

1. Kwiaty w ogrodzie skansenu

2. Polne kwiaty we zbożu

Kwiaty układa się w kępki, okręca nitką lub sznurkiem i mocuje się je w ten sposób, aby układały się w okrąg. Gdy jest się na łące i nitki pod ręką brakuje, łodyżki roślin pełnią taką rolę.

Układamy kwiatki tak, aby znajdowały się po zewnętrznej stronie tworzącego się okręgu. Gdy mamy już wystarczającą długość naszego wianka, czyli że oplecie naszą głowę, związujemy ze sobą dwa końce.

Fot. Archiwum własne

1. Wicie wianka

2. Rośliny w wodzie utrzymywały swoją świeżość

3. Wianek z chabrów

Wianek jest znakiem dziewictwa, a zatem tylko panny powinny nosić go na głowie. Mężatkom pozostaje wić wianki, na przykład, dla ozdoby wnętrza domu, czy ogrodu (rzucając je do oczka wodnego czy stawiku).

Jak uwić wianek