2016-08-16 Żniwa na Śląsku

Dawniej żniwa miały swoją atmosferę, mimo iż wyciskały ze żniwiarzy ostatnie poty. Jak dawniej było na śląskich polach, dowiedzą się uczestnicy festynu „Żniwa”, organizowanego 21 sierpnia w chorzowskim skansenie.

Już o poranku wyruszali w pole gospodarze wraz ze swoimi rodzinami, ubrani w stare ubrania i z koszami ubogiego jadła. Przeważnie była to niesłodzona kawa zbożowa, obłożone sznity chleba i kołoczki.

Fot. Archiwum muzeum

Dożynki w skansenie

Mężczyźni siekli kosami zboża, a kobiety zżęte zboże wiązały ukręconymi ze słomy powrózłami. Snopki układano po kilka w tzw. kozły. W zależności od rodzaju zboża w koźle stało od czterech do dziewięciu snopków.

Snopy te suszyły się jeszcze w polu przez kilka dni, a potem były zwożone do stodół, gdzie je młócono. Żniwny dzień zaczynał się od zrobienia na pierwszym koźle słomianego krzyża i modlitwy.

Żniwa były bowiem ukoronowaniem trudu gospodarzy w polu, a od urodzaju zależał ich byt.

Po żniwach następowały dożynki – podziękowanie za zbiory. Najstarsze opisy dożynek śląskich pokazują pewien schemat tego święta plonów. Składają się na niego pochód żniwiarzy niosący kosy i wieniec, wręczanie wieńca gospodarzowi, poczęstunek i tańce.

Zwiedzający zobaczą pokaz koszenia kosą, wspólnie ułożą snopy siana, ubiorą wozy dożynkowe, wspólnie z muzealnikami utworzą korowód dożynkowy, a na koniec zabawią się u Sołtysa z zespołem Bojszowiania oraz Kapelą Górską Zbójnicy.

Zobacz też:

Dożynki śląskie

Dożynki łowickie

Wieniec dożynkowy

Dawne żniwa

Zwyczaje i obrzędy\życie codzienne\zajęcia gospodarskie\żniwa

Muzea i skanseny\chorzów\górnośląski park etnograficzny