2013-05-12 Konkurs dla dzieci

Muzeum Kultury Kurpiowskiej ogłasza dla dzieci i młodzieży konkurs plastyczny, którego tematem przewodnim jest „Strój Kurpiowski”. Zadaniem dzieci będzie stworzenie  interpretacji stroju malując go lub też wycinając z kolorowego papieru.

Praca ma być wykonana własnoręcznie. Konkurs ma spopularyzować regionalny strój kurpiowski.

Fot. Archiwum własne

1. i 2. Strój kurpiowski kadzidlański

3. Strój kurpiowski myszyński (muzeum w Wachu)

Konkurs jest organizowany w ramach warsztatów etnograficznych „Ginące zawody”, które odbywają się rok rocznie w skansenie – w zagrodzie w Kadzidle – w sercu Kurpi – Puszczy Zielonej.

Chętni zgłaszają swoje prace podczas trwania warsztatów tj. od 4 do 6 czerwca. Ocena prac odbędzie się 6 czerwca po zakończeniu warsztatów.

Osoby nagrodzone zostaną powiadomione i otrzymają nagrody do 28 czerwca br.

Strój kurpiowski z Kadzidła i Myszyńca (obie miejscowości rywalizują między sobą o prymat serca Kurpiowszczyzny) różni się w kolorystyce, doborze tkanin oraz zdobieniach, choć w kroju są do siebie podobne. Te różnice widoczne są do dzisiaj.

Kurpianki z Puszczy Zielonej (jest jeszcze Puszcza Biała) zakładają koszulę, stanik lub gorset, spódnicę i fartuch. Koszule są zdobione haftem płaskim i koronką szydełkową. Na ważne uroczystości Kurpianki zakładały gorsety zdobione guziczkami i lamówkami.

Fot. Archiwum muzeum

1. Gorset myszyński

2. Gorset kadzidlański

Kadzidlańskie gorsety są jednokolorowe, zaś myszyńskie strojne i barwniejsze. Haft w okolicach Kadzidła jest jednobarwny, najczęściej czerwony, rzadziej zielony czy niebieski. Natomiast w rejonach Myszyńca bardziej popularny jest haft wielobarwny o motywach kwiatowych.

Kurpianki zdobiły też mocno swoje fartuchy, mankiety i kołnierzyki koronką szydełkową.

Spódnice są w drobne pionowe paseczki lub mieniste (mieniące) – wełniane – efekt uzyskuje się poprzez zastosowanie odmiennych barw osnowy i wątku (nici poziomych i pionowych podczas tkania tkaniny na krosnach). Myszyńskie spódnice mogą być jeszcze w drobną kratkę. Spódnice były układane w głębokie fałdy.

W chłodniejsze dni Kurpianki zakłdały zapaski lub chusty. Nakładały je na ramiona. W zimie zakładały sukmanki, barany, kożuszki lub kaftany.

Na głowę zakładały chustę w motywy kwiatowe (fabryczne lub własnoręcznie wyhaftowane). Panny wkładały czółko - wykonane z tektury w kształcie prostokąta o zaokrąglonych rogach i obszyte tkaniną. Wewnątrz było to zwykłe płótno, zaś na zewnątrz czarny aksamit.

Dziewczęta zdobiły czółko kolorowymi tasiemkami, koralikami, płóciennymi kwiatkami, a nawet pawimi piórami.

Do brzegów czółka doszywano tasiemki, którymi mocowano czółko do głowy.

Dziewczęta z okolicy Kadzidła zdobiły czółko jeszcze pępkiem - czerwoną tasiemką z naszytym na nią niewielkim kwiatkiem, modelowanym z tej samej tasiemki.

Pępek tak mocowano na czółku, aby znalazł się w okolicy czoła.

Mężczyźni ubierali płócienne koszule, zdobione skromnym, jednobarwnym haftem, lniane spodnie z czerwonym lampasem, kaftan i sukmanę, którą dobierano według wykonywanego zawodu i statusu.

Bartnicy- pszczelarze nosili sukna w kolorze ciemnobrązowym. Góra była dopasowana, a dół rozkloszowany – nawet do 50 fałd, dzięki czemu Kurp zarzucał część tej sukmany na głowę chroniąc się przed ukąszeniem pszczół wchodząc na drzewo po miód.

Największą liczbę fałd nosili starości bartni i wójtowie gminy.

Sukmany noszone przez strzelców były krótsze – sięgały do kolan. Miały stojący kołnierzyk, wyłogi i kieszenie obszyte granatowym suknem.

Fot. Archiwum własne

1. Męskie okrycia

2. Na głowach kapelusz i rogatywka

Natomiast sukmany noszone przez rolników były w kolorze jasnoszarym. Miały wykładany kołnierz i sięgały poniżej kolan. Ich ozdobą była czarna tasiemka lub granatowe sukno, którą obszywano klapy, kieszenie i kanty oraz zapięcie.

Mężczyźni zakładali kapelusze lub rogatywki. Kapelusze były z wielkim rondem, wykonane z sukna w kolorze brązowym lub brunatnym. Zdobiono je kolorową tasiemką, przewlekanym przez bursztynową sprzączkę.

Strzelcy wtykali dodatkowo pęk ptasich piór, bartnicy kiść trawy.

Latem Kurpie chodzili w kapeluszach wyplatanych z korzenia.

Zimowe rogatywki szyte były z siwego lub czarnego sukna. Obszyte były kawałkiem futra baranka lub barwnego sznureczka oraz guzik naszyty pośrodku.

Zobacz też:

Strój kurpiowski http://wiano.eu/article/661

Strój kurpiowski http://wiano.eu/article/1757

Jak było na Kurpiach http://wiano.eu/article/1874

Bursztyn kurpiowski http://wiano.eu/article/1842