2013-09-06 Życie w kurniku

Jak toczy się życie w kurniku, podpatrzyliśmy w skansenie w Kłóbce. Pełno jest tam kur, kaczek, a nawet gołębi. Kiedy im się przypatrywaliśmy, ptactwo po całym dniu powoli schodziło się na noc do kurnika.

W społeczności tej - tak jak i ludzi – zachowana jest hierarchia. Jedne ptaki dominują nad drugimi, strzegąc swojej pozycji w gromadzie.

Fot. Archiwum własne

Kurnik w skansenie w Kłóbce

Zanim posiadają w kurniku na swoich grzędach, dziobią ostatni swój posiłek.

Dawniej sypano im ziarno pszenicy, lub owsa oraz kartofle z dodatkiem osypki. Dostawały pożywienie trzy lub cztery razy dziennie. Zboże sypano im wprost na ziemię przed kurnikiem, zaś kartofle kładziono w długie i wąskie koryto dłubane w cienkim klocu lub zbitym z desek.

Fot. Archiwum własne

Korytka zbite z desek

W pobliżu korytka ustawiano miskę, garnek lub korytko napełnione wodą.

W skansenie w Kłóbce zadbano o to, aby odtworzyć wygląd dawnego gospodarstwa. Coraz liczniejszą mają tą społeczność. Wśród dorosłych osobników plączą się małe: kurczęta i kaczęta. Matki strzegą swoich stad.

Gotowe są zaatakować, gdy inna matka: kura czy kaczka zbliża się do jej rodziny. Małe podążają za kurą lub kaczką nie zawsze chętnie. Coś odciągnie ich uwagę, a potem gorączkowo dopadają stada.

Aby ułatwić wchodzenie młodym do kurnika, oparto o próg deskę. Matki nie wezmą je na ręce, więc muszą sobie same radzić w pokonaniu przeszkód. Pomocą służą im ich malutkie skrzydełka.

Życie w kurniku