2012-06-29 Ceramika huculska

Huculska ceramika ludowa zachwyca różnorodnością wzorów, techniką zdobienia, kolorystyką i bogactwem motywów zdobniczych. Na licznych kaflach, dzbanach i okrągłych pojemnikach na wódkę – „kołaczach” namalowane są misterne ornamenty roślinne, geometryczne a także przedstawiające ludzi, zwierzęta, ptaki, które tworzą ciekawe scenki z ówczesnego życia codziennego.

Fot. Archiwum muzeum - Kazimierz Woźniak

Ceramika wg, wzorów huculskich, Oława, 1959 r., ze zbiorów Muzeum Etnograficznego we Wrocławiu

Podstawowe barwy ceramiki huculskiej to: zielony, ugrowo-żółty, ceglasty, czarny i brunatny. Ceramikę tę nazywa się też majoliką lub pół-majoliką  w związku z technikami, jakie stosowano przy ich wyrobie.

Sztuka huculska najbardziej rozwijała się w drugiej połowie XIX w. Wysoki poziom artystyczny sprawił, że wyroby były znane daleko poza obszarem górskim Karpat Wschodnich i Pokucia. Na potrzeby letników i turystów licznie odwiedzających region, zaczęto masową produkcję wyrobów ludowych, wskutek czego z początkiem XX wieku zaczęły tracić autentyczne, tradycyjne formy i wzory.
 
Najbardziej popularnymi, cenionymi i poszukiwanymi wyrobami była ceramika pokucka – różnego rodzaju naczynia użytkowe.

Hucułowie,  górale z Karpat Wschodnich, mieszkali przed wojną w obrębie Rzeczypospolitej. Po 1945 r. Huculszczyzna przestała należeć do Polski, a Polacy i inne nieruskie mniejszości narodowe zostali stamtąd wypędzeni.

Fot. Archiwum muzeum w Sanoku i Kołomyi

1. Strój huculski  

2. Piec huculski

Pod hasłem „Huculi – ludzie z lepszej gliny” Muzeum Etnograficzne we Wrocławiu przygotowało wystawę ponad 150 eksponatów. Można je będzie oglądać od 1 lipca aż do 2 września.

Oprócz naczyń typowo użytkowych muzeum zaprezentuje również bogato zdobione trójramienne świeczniki, lichtarze i galanterię ceramiczną.

Autorami prac są znani garncarze pokuccy ze sławnych ośrodków garncarskich w Kosowie, Kutach i Pistyniu z Aleksandrem Bachmińskim, Michałem i Józefem Baranowskimi na czele.

Muzeum wystawi także ceramikę autorstwa uczniów i nauczycieli Szkoły Garncarskiej w Kołomyi na Huculszczyźnie.

Na wystawie znajdą się też wyroby urodzonego na Huculszczyźnie (Pistyń, dawne woj. stanisławowskie) – Kazimierza Woźniaka, który w 1946 r. został przesiedlony do Oławy.

Większość eksponatów pochodzi ze zbiorów Muzeum Etnograficznego im. Sewera Udzieli w Krakowie, część ze zbiorów wrocławskiego Muzeum Etnograficznego i prywatnej kolekcji Barbary Matusiewicz z Oławy.

Zobacz też:

Sztuka huculska http://wiano.eu/article/681

Ceramika huculska http://wiano.eu/article/1417

Wieczór huculski http://wiano.eu/article/680

Kafle huculskie http://wiano.eu/article/259

Ukraińskie kolekcje http://wiano.eu/article/1204

Spod krosna i igły http://wiano.eu/article/217

Taniec, strój ludowy http://wiano.eu/article/1341