2014-09-22 Podkuwanie konia

Kopyta konia, stykając się z podłożem, narażone są na uszkodzenia i urazy. Trzeba je więc podkuć. Wcześniej jednak róg kopyta należy oczyścić, przyrost rogu kopytowego opiłować. Dopiero wtedy przymierzyć podkowę i wreszcie ją przybić do kopyta.

Jak podkuwa się konie, pokazano w Muzeum Rolnictwa w Szreniawie.

Fot. Archiwum własne

1. i 2. Podkuwanie konia

3. Konie z hodowli muzeum

4. W kuźni

Ale nie zawsze używano podkowy. W XIII wieku p.n.e Egipcjanie stosowali na kopyta ochraniacze, zrobione z plecionek lub łyka. W Japonii nakładano sandały ze słomy ryżowej, bawełny, a nawet jedwabiu. W Kirgizji do ochrony kopyt stosowano płyty zrobione z rogów baranich, a w Armenii – worki ze skóry.

Jednak takie ochraniacze szybko się zużywały. Rzymianie zastąpili je podeszwami metalowymi. Początkowo robili je z brązu, potem z żelaza. Nie były to jednak jeszcze podkowy.

Fot. Archiwum własne

1. Zestaw kleszczy kowalskich

2. Zestaw młotków kowalskich

3. Kowadło, na którym kowal wykuwa podkowy

4. Klumpy dla konia

Tak naprawdę to nie wiadomo kto wymyślił podkowy. Niektórzy uważają, że byli to Hunowie, wędrujący na szlakach z Dalekiego Wschodu do Europy, inni zaś, że to Chińczycy.

Przybijane podkowy zaczęto stosować w Europie w średniowieczu. Dawniej to kowal podkuwał konie. Wytapiał ją z żelaza, kuł póki żelazo było gorące, aby ją uformować. Wyrabiał także hufnale - specjalne gwoździe do przybijania podkuw do kopyt.

Jego zestaw do podkucia koni składał się z przybijaków, pilnika - zdzieraka do wyrównania kopyta, obcęgów, noża lub struga - narzędzi służących do pielęgnacji, czyszczenia i obcinania kopyt, klucza przykręcającego i wykręcającego z podkowy hacele, kleszczy do badania chorych miejsc i fajki tzw. dudka, która w trakcie podkuwania zakładana była na wargę narowistym koniom.

Na podmokłych terenach na podkowy zakładano jeszcze drewniane pantofle tzw. klumpy. Dzięki nim łatwiej było koniom stąpać po podmokłym gruncie.

Podkuwanie konia